இருபதாண்டு காலம்
இருளில் இருந்தேன்...
கண்ணைக் கூசும்
மின்னலாய்
நீ வந்தாய்...
யதார்த்தக் குழியில்
கால் படாமல்
வெளிச்சக் கதிர் பிடித்துப்
பறக்கக் கற்றுத்தந்தாய்...
இன்று காதலை விற்று
காலை உணவுக்கு
ரொட்டி வாங்கிக்
கொண்டிருக்கிறேன்..
காதலுக்குத் தான் கண் இல்லை
வாழ்வுக்கு வயிறுகள் பலப்பல...
- சுந்தர்
11.06.23 | 11:37 AM
1 comment:
நல்ல பதிவு.
Post a Comment